Kategoria: Artykuły

.

Działy
Wyczyść
Brak elementów
Wydanie
Wyczyść
Brak elementów
Rodzaj treści
Wyczyść
Brak elementów
Sortowanie

Trądzik pospolity – najczęstsza dermatoza osób młodych

Trądzik zwykły jest jedną z najczęstszych chorób skóry. Występuje głównie u ludzi młodych, dotyczy ok. 80% osób w tej grupie wiekowej. Zmiany chorobowe mogą utrzymywać się nawet do 30.–40. roku życia. W obrazie klinicznym występują zaskórniki (otwarte i zamknięte), grudki, krosty, guzki, a w niektórych przypadkach przebarwienia pozapalne i blizny. Trądzik pospolity jest przewlekłym schorzeniem zapalnym ludzkich jednostek włosowo-łojowych. Etiopatogeneza choroby jest wieloczynnikowa. Wyróżnia się cztery główne czynniki prowadzące do rozwoju zmian skórnych: rozwój reakcji zapalnej, odgrywający kluczową rolę, nadmierna produkcja łoju i łojotok, hiperkeratoza przewodów wyprowadzających gruczołów łojowych oraz obecność Cutibacterium acnes. Leczenie obejmuje terapię miejscową i ogólną. Jedyną grupą leków, która oddziałuje na wszystkie czynniki etiologiczne trądziku, są retinoidy.

Czytaj więcej

Częste choroby skóry u dzieci – utrata włosów

Choroby włosów niezależenie od wieku zawsze budzą niepokój i obawy pacjenta. Utrata włosów u dzieci może skutkować zaburzeniami natury psychologicznej, będącymi z kolei przyczyną późniejszych nieprawidłowości rozwojowych u małych pacjentów. W niniejszym artykule przedstawiono charakterystykę oraz diagnostykę różnicową częstych przyczyn utraty włosów u dzieci.

Czytaj więcej

Trądzik i dermatozy trądzikopodobne w okresie dzieciństwa

Trądzik oraz dermatozy trądzikopodobne, szczególnie w wieku dziecięcym stanowić mogą duży problem diagnostyczno-terapeutyczny i niejednokrotnie wymagają poszerzonego zakresu badań diagnostycznych. Dla lekarza praktyka konieczna jest wiedza w zakresie diagnostyki różnicowej oraz stała aktualizacja możliwości diagnostycznych w celu minimalizacji możliwości popełnienia błędu diagnostycznego, co oczywiście skutkować może wdrożeniem niewłaściwego postepowania terapeutycznego. Poniższa praca opisuje kilka przykładów klinicznych, z którymi warto się zapoznać, gdyż podobnych pacjentów spotkać możemy we własnej praktyce klinicznej.

Czytaj więcej

Europejskie wytyczne dotyczące leczenia atopowego zapalenia skóry

Atopowe zapalenie skóry jest przewlekłą i nawrotową dermatozą zapalną, która została uznana jako problem wielonarządowy. Jej niezwykle skomplikowany patomechanizm, genetycznie uwarunkowane zróżnicowanie endotypowe, fenotypowe i niezliczone możliwości charakterystyki przebiegu klinicznego powodują, że pomimo postępu wiedzy choroba ta stanowi bardzo trudne wyzwanie dla lekarzy praktyków.

Czytaj więcej

Leczenie przeciwhistaminowe w praktyce klinicznej

Choroby alergiczne uznawane są obecnie za jedne z najczęściej rozpoznawanych chorób przewlekłych. Ich pierwsze objawy mogą się pojawiać już we wczesnym dzieciństwie i utrzymywać nawet przez całe życie pacjenta. Powodują one znaczne pogorszenie jakości życia chorych, prowadzą do ich istotnej absencji chorobowej w szkole i w pracy zawodowej, obniżonej efektywności profesjonalnej, a to z kolei przekłada się na bardzo wysokie koszty społeczne. Skuteczne i bezpieczne leczenie chorób alergicznych jest więc jednym z podstawowych wyzwań dla zdrowia publicznego i powinno być prowadzone w zakresie interdyscyplinarnym, czyli przez wszystkich lekarzy specjalistów medycyny rodzinnej, internistów i pediatrów we współpracy z alergologami, laryngologami i dermatologami.

Czytaj więcej

Izotretynoina a depresja

Trądzik jest chorobą silnie wpływającą na jakość życia pacjentów. Osoby borykające się z tym problemem wiedzą, jak przykra i krępująca bywa ta przypadłość.

Czytaj więcej

Grzybica paznokci – problem ciągle aktualny

Grzybica paznokci to stale rosnący problem epidemiologiczny oraz terapeutyczny. W wyniku zakażenia i działania enzymów wytwarzanych przez grzyby następuje rozkład keratyny, białka budującego elementy składowe skóry. Następnie dochodzi do onycholizy, czyli oddzielenia się i uniesienia płytki paznokcia z powodu odczynowej hiperkeratozy łożyska. Wyróżnia się trzy typy tego schorzenia – grzybicę dystalną i boczną (distal and lateral subungual onychomycosis – DLSO), powierzchowną białą (white superficial onychomycosis – WSO) oraz grzybicę proksymalną podpaznokciową (proximal subungual onychomycosis – PSO). Każdy z nich może być wywołany przez dermatofity, grzyby niedermatofitowe oraz drożdżaki. Celem artykułu jest poglądowe przedstawienie zagadnienia grzybiczego zakażenia paznokci. Zawiera on zatem charakterystykę wymienionych typów tej choroby. Dla każdego z nich przedstawiono także odpowiedni schemat leczenia. W tekście zawarto również informacje dotyczące różnicowania tego schorzenia z innymi jednostkami chorobowymi, które mogą przypominać zakażenie grzybicze, takimi jak: łuszczyca, wyprysk kontaktowy czy liszaj płaski. Opisany został też przebieg badania mykologicznego stanowiącego kluczowy etap w procesie rozpoznania zakażenia. Zwrócono także uwagę na czynniki predysponujące do wystąpienia grzybicy, jak i na działania profilaktyczne pozwalające na ograniczenie jej rozprzestrzeniania.

Czytaj więcej

Wrodzony obrzęk naczynioruchowy – rozpoznanie, o którym warto pamiętać

Obrzęk naczynioruchowy jest częstym objawem. Szacuje się, że wystąpi u 20–25% populacji. W około połowie przypadków przyczyna obrzęku pozostaje nierozpoznana. U większości pacjentów w jego patomechanizmie kluczową rolę odgrywa histamina, ale u niektórych może to być bradykinina, mająca szczególne znaczenie w powstawaniu wrodzonych HAE. Jest to choroba rzadka, występująca z częstością 1:50000 osób, ale niebezpieczna z powodu możliwości wystąpienia obrzęku krtani i zamknięcia dróg oddechowych. Słaba reakcja na leczenie lekami antyhistaminowymii glikokortykosteroidami powinna skłonić lekarza do wykonania diagnostyki w kierunku HAE. Badaniem przesiewowym jest oznaczenie C4 składowej dopełniacza. Obniżony poziom poniżej 50% normy C4 składowej dopełniacza powoduje, że rozpoznanie HAE jest bardzo prawdopodobne. Objawami sugerującymi HAE są: nawrotowy charakter obrzęków, objawy od dzieciństwa, dodatni wywiad rodzinny oraz rumień brzeżny poprzedzający wystąpienie obrzęku. Obrzęki w przebiegu HAE mogą lokalizować się obwodowo lub centralnie w obrębie krtani i przewodu pokarmowego. Obrzęki zlokalizowane w przewodzie pokarmowym w przebiegu HAE dotyczą 70–80% pacjentów i są przyczyną dolegliwości bólowych brzucha. Czynnikami wyzwalającymi napady są: uraz fizyczny, infekcje, stres, estrogeny i inhibitory konwertazy angiotensyny (angiotensin-converting-enzymeinhibitors –ACEI). Skutecznym leczeniem HAE jest stosowanie C1 inhibitorów składowej dopełniacza i antagonistów receptora bradykininy.

Czytaj więcej

Leczenie systemowe łuszczycy pospolitej

Łuszczyca pospolita jest częstym schorzeniem dotyczącym osób w każdym wieku. W większości przypadków wystarczające jest włączenie leczenia miejscowego. U chorych, u których stwierdza się zmiany rozsiane, wskazane jest włączenie terapii ogólnej.

Czytaj więcej

Suchość skóry jako problem kliniczny

Prawidłowe funkcjonowanie skóry jako bariery ochronnej jest warunkowane odpowiednim stopniem nawilżenia warstwy rogowej naskórka. Wszelkie nieprawidłowości w strukturze poszczególnych elementów warstwy rogowej naskórka oraz zaburzenia procesu różnicowania się komórek naskórka prowadzą do osłabienia bariery naskórkowej, co klinicznie manifestuje się suchością skóry. Skóra sucha charakteryzuje się nadmiernym złuszczaniem jej powierzchni, szorstkością przy dotyku, odczynem rumieniowym oraz tendencją do pękania naskórka. Pacjenci często zgłaszają dolegliwości podmiotowe, takie jak: świąd, pieczenie czy inne doznania określane jako dyskomfort. Sucha skóra jest problemem często dotyczącym osób zdrowych, zwłaszcza w starszym wieku. Podstawą terapii suchej skóry jest stosowanie emolientów, czyli preparatów o właściwościach nawilżających i natłuszczających do stosowania zewnętrznego. Preparatów nawilżających należy używać przynajmniej raz dziennie i powtarzać aplikację w razie potrzeby. Stosowanie odpowiedniego leczenia i pielęgnacji skóry suchej może skutecznie poprawić stopień jej nawilżenia i natłuszczenia oraz wyeliminować związane z nią objawy subiektywne.

Czytaj więcej

Najnowsze wytyczne leczenia AZS (2019)

U pacjentów chorych na atopowe zapalenie skóry (AZS) stwierdza się defekt bariery skórnej, który objawia się zwiększoną suchością skóry, nasileniem świądu, zwiększoną wrażliwością na czynniki drażniące i alergizujące oraz skłonnością do rozwoju stanu zapalnego. Wszystkie te czynniki mogą być przyczyną zaostrzeń choroby. Dlatego też terapia AZS powinna obejmować zarówno metody przywracające zaburzone funkcje bariery naskórkowej za pomocą odpowiednio dobranych emolientów, jak i zalecenia ograniczające objawy chorobowe poprzez stosowanie leków miejscowych i ogólnych. Terapia AZS powinna mieć na celu osiągnięcie jak najdłuższych okresów remisji, zapobieganie zaostrzeniom i powikłaniom choroby, korzystny wpływ na jakość życia pacjentów i ich rodzin. Praca ma na celu przedstawienie aktualnych zasad leczenia choroby.

Czytaj więcej

Czy ciężkie ataki obrzęku u chorych z HAE (wrodzonym obrzękiem naczynioruchowym z niedoboru C1 inhibitora) muszą być powikłane zgonami?

Wrodzony obrzęk naczynioruchowy z niedoboru C1 inhibitora esterazy to choroba rzadka. Objawia się obrzękami skóry i błon śluzowych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego w mechanizmie nadmiernego uwalniania bradykininy w wyniku braku hamującego działania C1 inhibitora na układ kalikreina-kininy. Objawy i przebieg kliniczny mogą przypominać często występujące w populacji obrzęki towarzyszące pokrzywce, będące wynikiem degranulacji komórek tucznych i uwolnienia histaminy. Odrębny patomechanizm wrodzonego obrzęku naczynioruchowego ma wpływ na przebieg kliniczny i leczenie. Brak skuteczności typowego leczenia (leki przeciwhistaminowe, glikokortykosteroidy, adrenalina), czas trwania obrzęku, brak bąbli pokrzywkowych - to niektóre z typowych cech różnicujących obrzęki bradykininowe od histaminowych. W przypadkach napadów obrzęków zagrażających życiu – obrzęki błony śluzowej górnych dróg oddechowych – zastosowanie odpowiedniego leczenia ma wpływ na przeżycie chorych z HAE. Napady brzuszne przyjmują formę ostrego brzucha, mogą być powikłane niedrożnością, wstrząsem hipowolemicznym. Bez leczenia w wielu przypadkach kończą się niepotrzebną interwencją chirurgiczną. Znajomość mechanizmów odpowiedzialnych za obrzęk naczynioruchowy i klinicznej odmienności dotyczącej objawów i leczenia stanowi niezbędną wiedzę lekarza specjalisty.

Czytaj więcej