Znajomość prawidłowych zasad leczenia trądziku jest niezwykle ważna zarówno dla lekarza prowadzącego terapię, jak i dla leczonego pacjenta. Celem terapii jest nie tylko złagodzenie choroby, ale także zmniejszenie jej negatywnego wpływu na rozwój emocjonalny pacjenta. Wiadome jest, iż choroba obniża poczucie własnej wartości chorującej osoby i wpływa przez to na wiele aspektów życia społecznego. Leczenie miejscowe trądziku jest postępowaniem wystarczającym w terapii choroby u ok. 60% pacjentów. Do wykorzystania mamy tu bardzo szerokie portfolio preparatów, które w zależności od sytuacji można stosować w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym. W grupie najczęściej stosowanych leków są retinoidy, antybiotyki, nadtlenek benzoilu i kwas azelainowy. Artykuł przedstawia wykorzystanie retinoidu (tretynoiny) i antybiotyku (klindamycyny) w terapii miejscowej trądziku [1, 2].