Skóra stanowi pierwszą linię obrony przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, w tym drobnoustrojami. Uszkodzenia skóry o różnej etiologii mogą prowadzić do rozwoju infekcji bakteryjnych. W przypadku powierzchownych infekcji bakteryjnych, w tym zapalenia mieszków włosowych, czyraków, liszajców zakaźnych, zalecane są miejscowe środki przeciwbakteryjne. Ponadto antybiotyki miejscowe są stosowane w leczeniu wtórnych zakażeń bakteryjnych, występujących w przebiegu chorób skóry, takich jak wyprysk i owrzodzenia kończyn. Niewątpliwie narastające zjawisko oporności bakteryjnej wymaga odpowiednich działań, szczególnie rozważnego wdrażania antybiotykoterapii miejscowej, jak również stosowania się pacjentów do zaleceń lekarskich. W niniejszym artykule omówiono charakterystykę wybranych, najczęściej stosowanych antybiotyków miejscowych: mupirocyny, kwasu fusydowego, neomycyny, polimyksyny B oraz retapamuliny.