Obraz kliniczny – opis przypadku
Do Kliniki Dermatologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu przyjęto w trybie pilnym 45-letnią kobietę z powodu erytrodermii. W wywiadzie lekooporna padaczka od 35. roku życia, dotychczas leczona kolejno okskarbazepiną, lewetyracetamem, karbamazepiną. Ponadto w wywiadzie uzależnienie od alkoholu, benzodiazepin, stymulantów, nikotyny. Sześć tygodni przed przyjęciem do Kliniki Dermatologii pacjentka była hospitalizowana na oddziale leczenia uzależnień, gdzie z powodu nieskuteczności stosowanego leczenia karbamazepinę zamieniono na lamotryginę. Wywiad rodzinny w kierunku chorób dermatologicznych był nieobciążony.
U chorej po 10 dniach od włączenia lamotryginy na skórze okolicy dekoltu pojawiły się dyskretne zmiany o charakterze drobnych czerwonych grudek, którym towarzyszyła gorączka. Pacjentka była konsultowana przez lekarza rodzinnego, który włączył leki przeciwhistaminowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz calcium. Wobec braku poprawy chora po dwóch dniach zgłosiła się do szpitalnego oddziału ratunkowego, gdzie zalecono odstawienie lamotryginy i wydano skierowanie na oddział dermatologii. Ze względu na ustąpienie dolegliwości pacjentka zaniechała zgłoszenia się na oddział. Po mniej więcej dwóch tygodniach chora zaobserwowała nawrót zmian – początkowo obrzęk stóp, a następnie zmiany drobnogrudkowe. Pacjentka samodzielnie odstawiła lamotryginę. W trybie ambulatoryjnym była konsultowana dermatologicznie i skierowana do kliniki.
W dniu przyjęcia do kliniki w badaniu przedmiotowym stwierdzono na skórze całego ciała obecność rozsianych, zlewających się zmian drobnogrudkowych barwy ciemnoczerwonej (ryc. 1, 2), którym towarzyszyło pieczenie. Nie występowały one w okolicach nieeksponowanych na światło słoneczne (ryc. 3, 4). Nie stwierdzono obecności zmian na błonach śluzowych.
POLECAMY
W wykonan...