Struktura chemiczna i mechanizm działania kwasu fusydowego
Kwas fusydowy jest antybiotykiem wytwarzanym przez szczep grzyba Fusidium coccineum. Charakteryzuje się silnym działaniem i wąskim spektrum aktywności przeciwbakteryjnej. W dermatologii jest stosowany od kilkudziesięciu lat, przede wszystkim w leczeniu infekcji skóry wywołanych przez Staphylococcus aureus [1–3].
Pod względem chemicznym kwas fusydowy to tetracykliczny terpenoid, którego struktura zbliżona jest do adrenokortykoidów czy soli żółciowych. Pomimo że budową podobny jest do steroidów, kwas fusydowy nie wykazuje ich aktywności [4].
Mechanizm działania antybiotyku polega na hamowaniu syntezy białek w fazie translacji – kwas fusydowy łączy się z czynnikiem translacyjnym EF-G – bakteryjną GTP-azą niezbędną dla translokacji na rybosomie podczas syntezy białka kodowaną przez gen fusA. Jest to stosunkowo unikatowy mechanizm działania, dzięki czemu dla kwasu fusydowego nie wykazano krzyżowej oporności z innymi grupami leków przeciwbakteryjnych [1, 2].
Wyniki badań in vitro sugerują także, że kwas fusydowy jest czynnikiem immunosupresyjnym, który obniża aktywność leukocytów wielojądrzastych, nie naruszając jednocześnie funkcji leukocytów jednojądrzastych. Dowodzą tego badania na myszach, w których wykazano ochronny wpływ fusydanów na komórki błony śluzowej jelita przed działaniem enterotoksyny gronkowcowej i nadmiernym uwalnianiem mediatorów zapalnych [5].
POLECAMY
Działanie przeciwbakteryjne kwasu fusydowego
Kwas fusydowy ma wyjątkowe spektrum aktywności przeciwbakteryjnej. Stosowany jest głównie w leczeniu zakażeń o etiologii S. aureus, jednak wykazuje aktywność także wobec innych mikroorganizmów, takich jak: Corynebacteria spp., Neisseria spp., a także niektóre betlenowce [2]. Streptokoki są relatywnie oporne na kwas fusydowy, co powoduje, że terapia może zakończyć się porażką w przypadku stosowania małych dawek kwasu fusydowego [6]. Działanie antybiotyku jest przede wszystkim bakteriostaty...