Kolagen jest białkiem strukturalnym, które jest bardzo ważne dla zdrowia i kondycji skóry, ale także ścięgien, kości, paznokci, czy włosów. Wytwarzany przez ludzki organizm, jest też często składnikiem kosmetyków, po które chętnie sięgają osoby, chcące wspierać doskonały wygląd skóry. Czym dokładnie jest kolagen i w jaki sposób wpływa na zdrowie i kondycję skóry?
Grzybica skóry i jej przydatków występuje w Polsce bardzo często i stanowi aktualnie problem epidemiologiczny, terapeutyczny i społeczny. Źródło zakażenia najczęściej jest egzogenne i jest nabywane w środowisku zewnętrznym drogą oddechową, pokarmową lub przez wniknięcie przez uszkodzoną skórę.
W artykule przedstawiono opis przypadku siedmioletniego dziecka z grzybicą skóry twarzy.
W pielęgnacji twarzy wybór odpowiednich składników aktywnych ma kluczowe znaczenie dla utrzymania zdrowej, nawilżonej i młodo wyglądającej skóry. Coraz więcej marek kosmetycznych wprowadza na rynek innowacyjne formuły, które są odpowiedzią na potrzeby zarówno skóry młodej, jak i dojrzałej. W artykule omówimy najważniejsze składniki pielęgnacyjne, a szczególną uwagę poświęcimy ceramidom i peptydom – innowacyjnym substancjom, które zdobywają coraz większą popularność dzięki swoim wszechstronnym właściwościom.
Nie łudź się, że kolejny drogi krem, nowe serum czy maseczka poprawią stan Twojej skóry, jeśli nie zadbasz o nią od wewnątrz. Zbilansowany jadłospis to nie tylko klucz do pięknej cery, ale też często remedium na trądzik i inne problemy skórne. Nie wiesz, co powinno się w nim znaleźć? Skorzystaj z oferty stołecznych fit cateringów.
Jak pielęgnować skórę z trądzikiem? Jakie są jego rodzaje i przyczyny powstawania? Przeczytaj poradnik prawidłowej pielęgnacji cery trądzikowej
Atopowe zapalenie skóry (AZS) to przewlekła choroba zapalna, która dotyka głównie dzieci, choć może również występować u dorosłych. Cechuje się ona silnym świądem i zapalnymi zmianami skórnymi, negatywnie wpływając na jakość życia pacjentów. Jak radzić sobie z tym uciążliwym schorzeniem?
Łysienie androgenowe jest jedną z najczęstszych przyczyn łysienia zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet, z charakterystycznym wzorcem łysienia dotyczącym okolicy czołowej i wierzchołkowej. U mężczyzn linia włosów przesuwa się do tyłu, u kobiet pozostaje niezmieniona. Metodą służącą do postawienia prawidłowego rozpoznania i do monitorowania efektów leczenia jest trichoskopia. Charakterystyczne cechy trichoskopowe to: redukcja jednostek włosowych z trzema łodygami, zwiększony odsetek jednostek włosowych z jedną łodygą, heterogeniczność grubości włosów, żółte kropki oraz przebarwienia okołomieszkowe. W leczeniu stosuje się minoksydyl miejscowo i doustnie (w niskiej dawce), finasteryd doustnie i miejscowo, dutasteryd, spironolakton (wyłącznie u kobiet) oraz osocze bogatopłytkowe i fototerapię laserową. Należy pamiętać, że choroba jest przewlekła, leczenie – długotrwałe, a pierwszym celem terapeutycznym jest zahamowanie progresji łysienia.
Trądzik to choroba zapalna skóry, która bardzo często występuje w naszej populacji, najczęściej u młodych osób w wieku dojrzewania, ale może występować w każdym wieku. Ze względów estetycznych oraz celem uniknięcia powikłań takich jak przetrwałe blizny i przebarwienia powinno się szybko włączyć odpowiednie leczenie. Najczęściej zaczyna się od leczenia miejscowego, np. antybiotykami czy retinoidami. Bardzo ważna jest również odpowiednia pielęgnacja i dieta. W ciężkich przypadkach konieczne jest leczenie ogólne przez kilka miesięcy. Pomocniczo do leczenia przeprawień i blizn stosuje się zabiegi z użyciem lasera ablacyjnego bądź kwasów złuszczających naskórek.
Trądzik zwyczajny jest najczęstszą i przewlekłą dermatozą dotyczącą ponad 85% populacji w okresie dojrzewania. Największe nasilenie zmian występuje u kobiet w 14.–17., a u mężczyzn 16.–19. roku życia. Coraz częściej obserwuje się również typowe zmiany u pacjentów powyżej 25. roku życia, przy czym zmiany częściej dotyczą kobiet, mogą mieć różne nasilenie i przebieg. W większości wszystkich przypadków trądziku zwyczajnego pacjenci mają zmiany o charakterze łagodnym, które nie wymagają leczenia tylko odpowiedniej pielęgnacji. Natomiast u 15% pacjentów występuje postać ciężka, która ustępuje z pozostawieniem blizn i przebarwień. W zależności od stopnia nasilenia zmian stosuje się różne metody terapeutyczne. Terapia powinna obejmować nie tylko samo leczenie farmakologiczne, lecz także edukację pacjenta, zabiegi dermatologii estetycznej oraz odpowiednią codzienną pielęgnację. W przypadku łagodnego i umiarkowanego nasilenia stosuje się terapię miejscową polegającą na stosowaniu kombinacji miejscowego retinoidu, antybiotyku i nadtlenku benzoilu, natomiast leczenie trądziku od umiarkowanego do ciężkiego wymaga doustnej antybiotykoterapii lub izotretynoiny, a u kobiet często zastosowania hormonalnej antykoncepcji.
Testy płatkowe są złotym standardem w diagnostyce wyprysku, dlatego należy je wykonać u każdego pacjenta z przewlekłym lub nawracającym wypryskiem, niezależnie od wieku oraz domniemanej etiologii wyprysku (diagnostyka różnicowa). Eksperci Europejskiego Towarzystwa Wyprysku Kontaktowego (European Society of Contact Dermatitis – ESCD) w 2015 r. opublikowali nowe wytyczne dobrej praktyki klinicznej testów płatkowych, a w 2019 r. rekomendacje odnośnie do składu Europejskiej Serii Podstawowej, stanowiącej bazę dla serii narodowych na naszym kontynencie. Zalecenia te zostały uwzględnione w aktualnie przygotowywanych standardach Polskiego Towarzystwa Alergologicznego (PTA), stosownie do nich zmienił się także skład Polskiej Serii Podstawowej. Niniejszy artykuł omawia aktualne wytyczne europejskie oraz polskie i jest zgodny ze wspomnianymi standardami PTA.
Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) rozwija się stosunkowo często u chorych na łuszczycę. Należy do grupy chorób reumatycznych określanych jako spondyloartropatie zapalne. Obraz kliniczny choroby jest bardzo zróżnicowany. Zajęcie układu ruchu i skóry może być bardziej lub mniej nasilone. W przebiegu choroby mogą dominować objawy osiowe z zajęciem tylko stawów kręgosłupa, zapalenie pojedynczych stawów, palców, zapalenie przyczepów ścięgnistych bądź postacie naśladujące swoim obrazem reumatoidalne zapalenie stawów. Zmienność obrazu klinicznego powoduje, że ŁZS jest często rozpoznawane
z dużym opóźnieniem, co skutkuje opóźnieniem rozpoczęcia właściwego leczenia. Łuszczycowemu zapaleniu stawów mogą towarzyszyć inne choroby z grupy zapalnych immunologicznie zależnych (immune-mediated inflammatory diseases – IMIDs), takie jak zapalenie błony naczyniowej oka czy nieswoiste choroby zapalne jelit oraz często zespół metaboliczny z jego powikłaniami. Nowoczesne leczenie ŁZS jest prowadzone zgodnie z zasadami leczenia ukierunkowanego na cel, które obejmują zalecenia niefarmakologiczne i farmakologiczne. Lekarze dysponują już wieloma lekami syntetycznymi i biologicznymi, które w celowany sposób ukierunkowane są na główne zaburzenia immunologiczne identyfikowane w ŁZS.
Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry, charakteryzującą się częstymi nawrotami i intensywnym świądem. Jednym z kryteriów rozpoznania jest wywiad rodzinny w kierunku atopii (występowanie AZS, astmy, alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa lub spojówek). Morfologia zmian w przebiegu AZS różni się w zależności od wieku chorego. AZS jest jedną z najczęstszych chorób skóry i najczęściej rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie. Uważa się, że 60% wszystkich przypadków ma początek w 1. r.ż., a 90% przed ukończeniem 5. r.ż.
