Ektoina, naturalny cykliczny aminokwas produkowany przez mikroorganizmy ekstremofilne w odpowiedzi na warunki stresowe, takie jak wysokie zasolenie, promieniowanie ultrafioletowe (UV) czy skrajne temperatury, stała się w ostatnich latach obiektem rosnącego zainteresowania jako składnik aktywny preparatów dermatologicznych. Zdolność tej substancji do stabilizacji struktur komórkowych oraz do ochrony błon biologicznych przed działaniem czynników drażniących przyczynia się do poprawy integralności bariery skórnej i zmniejszenia objawów zapalnych. W związku z tym ektoina może być stosowana w leczeniu szeregu dermatoz o podłożu zapalnym.
Niniejszy artykuł stanowi przegląd dostępnych danych klinicznych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa miejscowego stosowania ektoiny w terapii dermatoz zapalnych u dzieci i dorosłych.
POLECAMY
Mechanizm działania ektoiny
Ektoina należy do grupy tzw. osmolitów kompatybilnych – związków niskocząsteczkowych, które umożliwiają komórkom przetrwanie w niekorzystnych warunkach środowiskowych. Mechanizm działania tej substancji opiera się na tworzeniu hydrokompleksu – warstwy cząsteczek wody wokół struktur komórkowych, co sprzyja ich stabilizacji i ochronie przed stresem osmotycznym oraz czynnikami oksydacyjnymi.
W kontekście dermatologicznym działanie ektoiny przekłada się na poprawę nawodnienia skóry, redukcję transepidermalnej utraty wody (TEWL), zmniejszenie objawów zapalnych oraz wsparcie regeneracji bariery naskórkowej. Co istotne, substancja ta nie wykazuje właściwości drażniących i może być bezpiecznie stosowana również u dzieci i niemowląt.