Wstęp
Trądzik zwyczajny (łac. acne vulgaris) stanowi jedną z najczęstszych dermatoz zapalnych skóry. Szacuje się, że dotyczy on 80–100% populacji w wieku młodzieńczym oraz ok. 9,4% populacji ogólnej. Choroba rozpoczyna się najczęściej w okresie pokwitania – między 14. a 17. rokiem życia u kobiet oraz między 16. a 19. rokiem życia u mężczyzn, przy czym cięższy przebieg kliniczny obserwuje się zwykle u płci męskiej. U mniej więcej 15% pacjentów rozwijają się ciężkie postacie zapalne, prowadzące do bliznowacenia i powstawania przebarwień pozapalnych.
Coraz częściej obserwuje się utrzymywanie się zmian trądzikowych w wieku dorosłym, co ma istotne znaczenie kliniczne i psychospołeczne. Z uwagi na przewlekły charakter i lokalizację w okolicach eksponowanych trądzik znacząco wpływa na jakość życia pacjentów.
POLECAMY
Patofizjologia
Patogeneza acne vulgaris jest wieloczynnikowa i obejmuje współdziałanie czterech zasadniczych procesów:
- zwiększonej produkcji łoju indukowanej przez androgeny,
- zaburzeń rogowacenia ujść mieszków włosowo-łojowych,
- kolonizacji przez Cutibacterium acnes,
- wczesnej odpowiedzi zapalnej.
Sebum bogate w lipidy, którego wydzielanie jest stymulowane m.in. przez dehydroepiandrosteron, tworzy środowisko sprzyjające proliferacji C. acnes. Drobnoustrój ten aktywuje mechanizmy odporności wrodzonej, co prowadzi do wzrostu ekspresji cytokin prozapalnych, takich jak IL-1β i IL-6. Współcześnie podkreśla się, że procesy zapalne i immunologiczne są inicjowane na bardzo wczesnym etapie choroby i poprzedzają uchwytne klinicznie zaburzenia keratynizacji. Zmiany lokalizują się gł...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- Roczną prenumeratę kwartalnika "Wiadomości dermatologiczne"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
- ...i wiele więcej!
