Trądzik różowaty jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry, dotykającą najczęściej kobiety w średnim wieku. Objawia się występowaniem nawracających zmian o charakterze rumienia, napadowego zaczerwienienia, teleangiektazji, grudek oraz krost. Obszary dotknięte chorobą to czoło, policzki, nos, podbródek – tzw. środkowa część twarzy. Unikanie czynników wyzwalających, fotoprotekcja oraz prawidłowa pielęgnacja skóry stanowią podstawę zaleceń.
U większości pacjentów jako leczenie pierwszego rzutu najczęściej są wybierane terapie miejscowe. Jednym ze stosowanych leków jest iwermektyna – działa przeciwzapalne i zwalcza roztocza z rodzaju Demodex. Preparat nakłada się na wszystkie obszary raz dziennie przez trzy–cztery miesiące. Po ustąpieniu objawów można kontynuować stosowanie leku w terapii proaktywnej, by zapobiec nawrotom i wydłużyć czas remisji. W przypadku cięższego przebiegu włącza się leczenie ogólne z wykorzystaniem antybiotyków i izotretynoiny.
Zmiany skórne w przebiegu trądziku różowatego mogą prowadzić do obniżenia jakości życia pacjentów, dlatego istotna jest edukacja chorego oraz skuteczne, zindywidualizowane leczenie.
Celem artykułu jest przypomnienie najważniejszych informacji dotyczących choroby oraz przedstawienie możliwości terapii miejscowej, ze szczególnym uwzględnieniem iwermektyny.
Autor: lek. Martyna Skręta-Śliwińska
lek. Martyna Skręta-Śliwińska
