Postępowanie terapeutyczne w łuszczycy odwróconej i łuszczycy narządów płciowych

Łuszczyca jest przewlekłą, proliferacyjną chorobą zapalną skóry charakteryzującą się powstawaniem rumieniowych blaszek pokrytych srebrzystymi łuskami. Łuszczyca jest uważana za chorobę ogólnoustrojową, której mogą towarzyszyć mediowane zapalnie choroby psychiczne, metaboliczne, reumatyczne i sercowo-naczyniowe. Częstość występowania łuszczycy jest odmienna w różnych regionach geograficznych. W Europie Środkowej szacowana jest na 0,62–5,32% [1]. 
Jedną z odmian łuszczycy jest łuszczyca odwrócona. Charakteryzuje się występowaniem zmian łuszczycowych w obrębie fałdów skóry, najczęściej w okolicach pachowej, odbytowo-płciowej i podpiersiowej. Szacuje się, że łuszczyca odwrócona dotyczy od 3 do 7% pacjentów cierpiących na łuszczycę skóry gładkiej [2]. 
Specyficzną odmianą łuszczycy odwróconej jest łuszczyca narządów płciowych. W większości przypadków zmiany na narządach płciowych towarzyszą zmianom na innych częściach ciała, jednakże u mniej więcej 5% pacjentów choroba może dotyczyć wyłącznie narządów płciowych [3]. Zajęcie przez zmiany łuszczycowe okolic narządów płciowych prowadzi do znacznego obniżenia jakości życia, szczególnie w odniesieniu do funkcji seksualnych. Ponadto pacjenci ci znamiennie częściej chorują na depresję, zaburzenia lękowe i doświadczają myśli samobójczych [4]. 
Cechą wspólną dla łuszczycy odwróconej i łuszczycy narządów płciowych jest zajęcie przez zmiany chorobowe szczególnie cienkiej i wrażliwej skóry, która jest bardziej narażona na wystąpienie działań niepożądanych leczenia miejscowego. Ciepło, wilgoć i tarcie miejsc występowania łuszczycy odwróconej i łuszczycy narządów płciowych skutkują częstszym występowaniem maceracji i pęknięć oraz kolonizacją tych obszarów przez bakterie i grzyby. W ostateczności obraz kliniczny łuszczycy odwróconej i łuszczycy narządów płciowych znacznie różni się od typowych zmian łuszczycowych zlokalizowanych w zakresie skóry gładkiej. Zmiany te mają bowiem zwykle wygląd dobrze odgraniczonych ognisk rumieniowo-naciekowych i są pozbawione łuski (zdj. 1). 
 

Dlatego w diagnostyce różnicowej, a także w pomyłkach diagnostycznych często uwzględniane są zakażenia bakteryjne i grzybicze skóry. O ile diagnoza łuszczycy skóry gładkiej zwykle...