Wstęp
Stany zapalne skóry, zarówno ostre (m.in. wyprysk kontaktowy, podrażnienia jatrogenne), jak i przewlekłe
(np. atopowe zapalenie skóry, łuszczyca), charakteryzują się wspólnymi cechami patofizjologicznymi: zaburzeniem integralności bariery naskórkowej, wzrostem przeznaskórkowej utraty wody (ang. transepidermal water loss – TEWL) oraz kaskadą procesów zapalnych wtórną do bodźców środowiskowych i stresu oksydacyjnego. Klinicznie wiąże się to z takimi objawami, jak:
POLECAMY
- suchość,
- świąd,
- rumień,
- nadreaktywność,
- skłonność do zaostrzeń pod wpływem czynników zewnętrznych.
Współczesna opieka nad pacjentem z takimi schorzeniami łączy farmakoterapię (głównie leki przeciwzapalne) z leczeniem miejscowym (pielęgnacją skóry barierowo), dzięki czemu można osiągnąć lepszą kontrolę objawów i polepszyć komfort pacjentów. Aktualnie rosnące zainteresowanie w terapii miejscowej dzięki swoim właściwościom wspierającym ochronę, nawilżenie i regenerację skóry wzbudza ektoina, która jest naturalnym osmolitem wytwarzanym przez mikroorganizmy ekstremofilne. Badania kliniczne sugerują, że preparaty z ektoiną do stosowania miejscowego poprawiają parametry bariery naskórkowej oraz zmniejszają nasilenie suchości i świądu, a przy tym charakteryzują się wysokim profilem bezpieczeństwa [1, 2].
Mechanizm działania ektoiny
Ektoina (1,4,5,6-tetrahydro-2-metylo-4-pirymidynokarboksylan) jest zaliczana do tzw. osmolitów kompatybilnych ze względu na swoje właściwości wiązania cząsteczek wody i stabilizacji struktur biologicznych, takich jak białka czy błony komórkowe, bez ingerencji w ich funkcje. Jest wytwarzana jako naturalny osmoprotektant przez bakterie halofilne żyjące...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- Roczną prenumeratę kwartalnika "Wiadomości dermatologiczne"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
- ...i wiele więcej!
