Toczeń rumieniowaty jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, w której zmiany skórne mogą występować zarówno jako objaw pierwszy, jak i jako objaw dominujący. W diagnostyce stosuje się kryteria EULAR oraz model SLERPI, aby ocenić prawdopodobieństwo SLE (ang. systemic lupus erythematosus – toczeń rumieniowaty układowy). Skórne postacie tocznia można podzielić na ostre, podostre i przewlekłe. Różnią się one obrazem klinicznym, ryzykiem powikłań oraz możliwością zajęcia narządów wewnętrznych. Występują również rzadkie odmiany, takie jak toczeń polekowy, toczeń odmrozinowy czy zespół Rowella. Chorobie często towarzyszą łysienie, owrzodzenia w jamie ustnej oraz inne dermatozy autoimmunologiczne. Istotne znaczenie mają czynniki ryzyka progresji do postaci układowej, takie jak młody wiek, płeć żeńska, ciemny fototyp skóry i wysokie miano przeciwciał przeciwjądrowych. Leczenie obejmuje fotoprotekcję, glikokortykosteroidy, leki przeciwmalaryczne oraz immunosupresyjne. Wczesne rozpoznanie i indywidualizacja leczenia pozwalają ograniczyć powikłania i poprawić jakość życia pacjentów.
Autor: Natalia Machoń
lek.
Klinika Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunologii Klinicznej, Miejski Szpital Zespolony w Olsztynie