Miejscowa terapia trądziku preparatami łączonymi

Trądzik pospolity to jedna z najczęstszych chorób skóry, z którymi zmagają się pacjenci zgłaszający się na konsultację do dermatologa. Choroba dotyka głównie młodzież, ale może występować w każdym wieku. Trądzik może przebiegać z różnym nasileniem, z szeregiem różnych objawów klinicznych, takich jak łojotok, zaskórniki, grudki i krosty, a rzadziej guzki, cysty lub torbiele, które nierzadko ustępują z pozostawieniem blizn. 
W etiopatogenezie choroby uwzględnia się cztery mechanizmy:

• zwiększoną produkcję łoju, 
• nadmierne rogowacenie ujść mieszków włosowych, 
• kolonizację ich przez Propionibacterium acnes, 
• czynniki zapalne prowadzące do rozwoju stanu zapalnego [1]. 

W terapii bardzo istotne jest stosowanie środków, które działają na różne elementy w patogenezie trądziku, minimalizując jego nasilenie. W leczeniu miejscowym zastosowanie mają m.in. nadtlenek benzoilu, antybiotyki, retinoidy czy kwas azelainowy, które są podstawą leczenia w różnych kombinacjach terapeutycznych. Terapia ogólna, obejmująca doustne antybiotyki, terapię hormonalną i izotretynoinę, jest dobierana w zależności od nasilenia zmian i od potrzeb leczonych pacjentów. 

Wybrane leki miejscowe stosowane w leczeniu trądziku

Głównym celem terapii trądziku jest kontrola i leczenie istniejących zmian trądzikowych, a także zapobieganie trwałym powikłaniom potrądzikowym, jakimi są blizny i przebarwienia. Produkty do stosowania miejscowego mają tę zaletę, że są nakładane bezpośrednio na obszar skóry dotkniętej procesem chorobowym, co ogranicza ryzyko wchłaniania ogólnoustrojowego stosowanego leku. Głównym efektem ubocznym miejscowo stosowanych produktów przeciwtrądzikowych jest czasami obserwowane podrażnienie skóry.
Retinoidy 
Są używane w dermatologii od ponad 40 lat. Skuteczność retinoidów zewnętrznych jest dobrze udokumentowana. Miejscowe retinoidy działają przyczynowo w trądziku, zmniejszając ryzyko powstawania mikrozaskórników, które są tu wykwitami pierwotnymi. Retinoidy zmniejszają również wydzielanie sebum, zmniejszają nadmierne rogowacenie ujść mieszków włosowych, redukują zmiany zapalne, jak również zmiany niezapalne, normalizują złuszczanie naskórka oraz mają właściwości przeciwzapalne [2]. Według Gollnicka i Krautheima stosowanie miejscowych retinoidów jest niezbędne w leczeniu podtrzymującym trądziku. Dodatkowo retinoidy redukują blizny i przebarwienia skóry, co czyni je preparatami o wielokierunkowym działaniu, dlatego powinny być lekami pierwszego wyboru w większości przypadków trądziku, natomiast w połączeniu z miejscowymi środkami przeciwdrobnoustrojowymi są skuteczną opcją w postaciach zapalnych choroby [3]. 
Najczęściej badanymi miejscowymi retinoidami w leczeniu trądziku na świecie są...