Łojotokowe, kontaktowe czy atopowe – różnicowanie najczęstszych zapalnych zmian skórnych u niemowląt i małych dzieci

Wiadomości dermatologiczne Otwarty dostęp

Ludzka skóra pełną sprawność strukturalną i czynnościową jako narząd osiąga dopiero ok. 3. roku życia. Ta niedojrzałość powoduje, że skóra noworodków i niemowląt jest wyjątkowo podatna na działanie czynników drażniących, a zmiany skórne o charakterze zapalnym należą do powszechnych dolegliwości w tej populacji wiekowej, stanowią też jedną z najczęstszych przyczyn zgłaszania się rodziców z dziećmi do lekarza. Powszechne mniemanie o wysokiej częstości występowania alergii powoduje, że wiele dzieci ze zmianami skórnymi trafia najpierw do alergologa, a nie dermatologa. Większość wykwitów skórnych w tym okresie ma charakter łagodny i przejściowy, nie wymaga szczególnego leczenia, a tylko prawidłowej pielęgnacji. Ponieważ jednak morfologia zmian jest czasami bardzo podobna, dermatozy zapalne okresu wczesnodziecięcego są częstym źródłem pomyłek diagnostycznych i nieprawidłowego leczenia, co prowadzi do eskalacji i przewlekania się procesu chorobowego. W kontekście zmian skórnych rozpoznania alergii należy dokonywać bardzo rozważnie, gdyż większość przewlekłych zmian wypryskowych nie ma związku z alergią, a restrykcyjna eliminacja poszczególnych pokarmów wiąże się z ryzykiem niedoborów pokarmowych i anafilaksji. W artykule omówiono choroby skóry u noworodków i niemowląt najczęściej wzbudzające podejrzenie alergii, ich diagnostykę różnicową i odmienności w leczeniu.

Zmiany skórne należą do powszechnych dolegliwości u niemowląt i małych dzieci, a każdy wykwit jest źródłem dużego niepokoju u rodziców, co często prowadzi do szukania pomocy lekarskiej. Wysoka częstość występowania zmian skórnych u noworodków i niemowląt wynika stąd, że w chwili narodzin (również tych odbywających się o czasie) skóra jako narząd jest jeszcze niedojrzała i nie spełnia wszystkich swoich funkcji (w tym barierowej i termoregulacyjnej) w pełnym zakresie. Dopiero po 3. roku życia skóra dziecka staje się podobna strukturalnie i czynnościowo do skóry człowieka dorosłego. Ta niedojrzałość powoduje, że czynniki zewnętrzne i wewnętrzne całkowicie obojętne dla dorosłych mogą u najmłodszych dzieci wywoływać zmiany dermatologiczne o różnorodnej morfologii i nierzadko znacznym nasileniu. Większość patologicznych wykwitów skórnych na wczesnym etapie rozwoju osobniczego ma charakter łagodny i przejściowy, nie wymaga celowanej farmakoterapii, a jedynie właściwej pielęgnacji. Znajomość typowych dermatoz wieku wczesnodziecięcego, przestrzeganie kryteriów rozpoznawania chorób alergicznych i rozsądny dobór testów diagnostycznych pozwala uniknąć błędnych rozpoznań i niewłaściwych decyzji terapeutycznych, mogących mieć negatywne skutki zdrowotne i społeczne. Aktualnie panujący trend społeczny nadrozpoznawalności alergii powoduje, że wiele dzieci ze swędzącymi zmianami skórnymi zamiast do dermatologa, trafia w pierwszej kolejności do alergologa z już mocno ugruntowanym podejrzeniem alergii, najczęściej pokarmowej. Jednak, wbrew powszechnemu mniemaniu, alergia (zwłaszcza pokarmowa) należy do stosunkowo rzadkich przyczyn zmian skórnych u dzieci w 1. roku życia, zwłaszcza tych przewlekłych, o charakterze wyprysku, szczególnie w przypadku dzieci karmionych piersią, a obserwowany w polskiej populacji odsetek niemowląt karmionych mieszankami elementarnymi jest niepokojąco wysoki i nieuzasadniony merytorycznie [1, 2].

W niniejszym artykule omówiono trzy z najczęściej spotykanych dermatoz zapalnych okresu wczesnodziecięcego utożsamianych powszechnie z alergią. Wybrano te choroby skóry, które są najczęstszym źródłem pomyłek diagnostycznych, a których leczenie jest skrajnie odmienne, przez co błąd diagnostyczny ma szczególnie dużą wagę – dziecięce łojotokowe zapalenie skóry, kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia oraz atopowe zapalenie skóry.

POLECAMY

Dziecięce łojotokowe zapalenie skóry

Bardzo częsta dermatoza rumieniowa u dzieci, początek jej występowania to 3.–6. tydzień życia. Zmiany przyjmują postać rumieniowo-złuszczających plam, często pokrytych tłustą, żółtawą łuską. Wykwity mogą dotyczyć wyłącznie skóry owłosionej głowy (w tej lokalizacji dominuje łuszczenie, łuski mogą mieć barwę żółtą lub białą i tworzą tzw. ciemieniuchę) lub obejmują inne obszary, zwłaszcza twarz (najczęściej policzki, brwi), uszy, fałdy skórne (szyja, doły pachowe, zgięcia kończyn, okolica podpieluszkow...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • Roczną prenumeratę kwartalnika "Wiadomości dermatologiczne"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy