Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, zapalną dermatozą, charakteryzującą się zwykle nasilonym świądem. Etiopatogeneza tego schorzenia nie jest w pełni poznana, jednak uważa się, że do rozwoju choroby przyczyniają się predyspozycje genetyczne, czynniki środowiskowe, zaburzenia bariery naskórkowej oraz zaburzenia wrodzonego i nabytego układu odpornościowego.
POLECAMY
AZS najczęściej występuje u dzieci. Pierwsze objawy obserwuje się zwykle w pierwszym półroczu życia. U większości chorych (40–80%) AZS ulega wygaszeniu w wieku przedszkolnym, do 5. r.ż. Szacuje się, że w Polsce na AZS choruje ok. 5–9% dzieci. Choroba występuje także u dorosłych i dotyczy 0,9–1,4% osób dorosłych w Polsce [1].
AZS, zwłaszcza o średnim i dużym nasileniu, ma znaczący wpływ na jakość życia pacjentów i członków ich rodzin [2].
Świąd towarzyszący chorobie ma istotny wpływ na zaburzenia snu, zaburzenia koncentracji, osiągnięcia szkolne i zawodowe. Wielu pacjentów doświadcza stygmatyzacji i izolacji społecznej w związku z widocznymi i rozległymi zmianami skórnymi. U pacjentów z AZS wzrasta ryzyko depresji i myśli samobójczych [3].
Leczenie AZS powinno być wielopłaszczyznowe i dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Podstawą leczenia u każdego chorego jest przede wszystkim edukacja, eliminacja czynników drażniących ze środowiska oraz stosowanie emolientów w celu nawilżenia i odbudowy uszkodzonej bariery naskórkowej. Leczenie farmakologiczne jest uzależnione od stopnia nasilenia zmian zapalnych i świądu [4].
Do oceny nasilenia objawów chorobowych w przebiegu AZS w...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- Roczną prenumeratę kwartalnika "Wiadomości dermatologiczne"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
- ...i wiele więcej!
