Izotretynoina w trądziku

Wstęp

Trądzik pospolity (acne vulgaris) jest chorobą zapalną mieszków włosowych oraz gruczołów łojowych. Do czynników chorobotwórczych należą: nieprawidłowa proliferacja gruczołów łojowych, nadmierna produkcja łoju, kolonizacja Cutibacterium acnes (C. acnes) oraz naciek zapalny w obrębie mieszków włosowych [1]. Ponadto wydaje się, że mechanizmy regulacji neuroendokrynnej, dieta oraz czynniki genetyczne mają wpływ na przebieg choroby [4]. Trądzik cechuje się występowaniem zaskórników, grudek, krost, guzków, pseudocyst i torbieli ropnych umiejscowionych w okolicach łojotokowych, głównie na twarzy i plecach [2]. Trądzik najczęściej pojawia się w wieku dojrzewania – występuje u ok. 85% nastolatków. Może także występować u noworodków, niemowląt i dzieci przed okresem dojrzewania [5].

O leczeniu trądziku decyduje ciężkość choroby. Izotretynoina jest wskazana w leczeniu trądziku zapalnego o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego, a także przypadków trądziku opornego na inne opcje leczenia, w tym antybiotyki i środki miejscowe [3].

Izotretynoina

Izotretynoina (kwas 13-cis-retinowy), retinoid I generacji, wpływa na procesy różnicowania się sebocytów i keratynocytów [6]. Lek jest zarejestrowany od 12. roku życia, a wskazaniem do jego stosowania według charakterystyki produktu leczniczego (ChPL) są ciężkie postaci trądziku oporne na standardowe leczenie. 

Forma doustna izotretynoiny znajduje istotne miejsce w leczeniu trądziku, ponieważ charakteryzuje się szybkim i długoterm...