Długoterminowa obserwacja bezpieczeństwa stosowania miejscowego preparatu zawierającego takrolimus u dzieci chorych na atopowe zapalenie skóry. Wyniki międzynarodowego, wieloośrodkowego projektu APPLES™. Doniesienie wstępne

Wiadomości dermatologiczne

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest bardzo często rozpoznawaną zapalną chorobą skóry o przewlekłym i nawrotowym przebiegu. Charakteryzuje się wybitnym zróżnicowaniem w odniesieniu zarówno do obrazu klinicznego, jak i przebiegu choroby. Dlatego też zarówno rozpoznanie, jak i leczenie AZS są bardzo trudne i wymagają ogromnej wiedzy i praktyki klinicznej. Ze względu na wprowadzenie ostrzeżenia odnośnie do stosowania miejscowych inhibitorów kalcyneuryny (mIK) w aspekcie możliwości indukowania nowotworowych chorób skóry, przez wiele lat obserwowano istotny wzrost częstości zastępowania tej grupy leków przez miejscowe preparaty glikokortykosteroidowe (mGKS). W celu obiektywnej oceny bezpieczeństwa w długoterminowym, międzynarodowym badaniu obserwacyjnym APPLES™ udowodniono bezpieczeństwo terapii miejscowymi preparatami takrolimusu, co powinno zmienić świadomość wśród lekarzy praktyków, jak również pacjentów i zahamować niepokój w odniesieniu do ich stosowania u chorych na AZS.

Wstęp 

Protopic® jest miejscowym preparatem leczniczym dostępnym w postaci 0,03- lub 0,1-procentowej maści, zarejestrowanym w leczeniu umiarkowanych i ciężkich postaci atopowego zapalenia skóry (AZS) u dorosłych i dzieci (w wieku od 2 lat – 0,03% maść; powyżej 16. roku życia – stężenie 0,1%). Przeznaczony jest on do stosowania w przypadku braku dostatecznej odpowiedzi klinicznej na leczenie konwencjonalne, takie jak miejscowe stosowanie glikokortykosteroidów (mGKS) lub braku ich tolerancji [1]. Substancją aktywną leku jest takrolimus (FK 506), miejscowy małocząsteczkowy inhibitor kalcyneuryny z grupy laktonów makrolidowych, zawierający diketonamid związany z 23-członowym pierścieniem struktury hemiketalowej (C44H69NO12) [2].
Nazwa „tacrolimus” to akronim utworzony od słów Tskuba Macrolide Immunosuppressant, który ma swoje źródło w nazwie rodzajowej bakterii Streptomyces tskubaensis [3]. Takrolimus jest jednym z metabolitów tego promieniowca i został odkryty w 1984 r. przez japoński zespół Fujisawa Pharmaceutica Co. Obecnie jest on pozyskiwany w procesie modyfikacji chemicznej na drodze biosyntezy [4].
Mechanizm działania leku polega na wiązaniu się z białkiem FKBP-12, powstały kompleks hamuje aktywność zależnej od wapni...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • Roczną prenumeratę kwartalnika "Wiadomości dermatologiczne"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy