Wirus opryszczki – przyczyny, objawy i leczenie

Wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex) jest jednym z najpowszechniejszych wirusów. Zalicza się do rodziny wirusów Herpesviridae, do której należą Herpes simplex virus-1 (HSV-1) i Herpes simplex virus-2 (HSV-2). Szacuje się, że zakażenie wirusem Herpes dotyczy blisko 60–95% dorosłych osób. Wirus utrzymuje się przez całe życie gospodarza i często pozostaje w jego organizmie w formie latentnej. 

Objawy kliniczne infekcji są zróżnicowane i zależą od układu immunologicznego gospodarza, drogi wniknięcia wirusa, a także charakteru choroby – pierwotnego lub wtórnego. Do zakażenia dochodzi na drodze bezpośredniego kontaktu ze zmianami skórno-śluzówkowymi osoby chorej. Zarażać mogą także osoby bezobjawowe, które okresowo wydalają wirusa np. poprzez wydzielinę z narządów płciowych. Możliwa jest także infekcja wertykalna, która może prowadzić do zagrażających życiu noworodka zakażeń wrodzonych. Okres wylęgania wirusa wynosi 1–12 dni od kontaktu. 

Niezależnie od drogi wniknięcia wirusa po zakażeniu pierwotnym dochodzi do wstępowania wirusa przez nerwy czuciowe do zwojów nerwów trójdzielnego, szyjnego, lędźwiowego lub autonomicznego układu nerwowego gospodarza. W tych miejscach wirus ulega replikacji i pozostaje w formie latentnej przez całe życie gospodarza. Zwoje trójdzielne są najczęstszym miejscem występowania wirusa HSV-1, podczas gdy zwoje krzyżowe – HSV-2. Pod wpływem różnych czynników, takich jak stres, zmęczenie, ekspozycja na ciepło, zimno lub światło słoneczne, menstruacja, stosunki seksualne, gorączka, stosowanie kortykosteroidów, zabiegi laserowe, miejscowe urazy tkanek, może dojść do reaktywacji wirusa i infekcji wtórnej [1]. 

W różnicowaniu zakażenia należy brać pod uwagę zakażenia enterowirusowe (herpangina, choroba dłoni, stóp i jamy ustnej), a w przypadku występowania opryszczkowatego zapalenia gardła i migdałków – anginę paciorkowcową i mononukleozę zakaźną. 

W diagnostyce kluczową rolę odrywają charakterystyczne objawy kliniczne i nie jest zalecane wykonywanie badań dodatkowych. W ciężkich postaciach choroby, takich jak zapalenia mózgu, zakażenia noworodków, u osób z immunosupresją, a także w diagnostyce wenerologicznej można rozważyć hodowlę wirusa i wykrywanie jego materiału genetycznego...