Trądzik różowaty – co nowego?

Wiadomości dermatologiczne

Trądzik różowaty jest przewlekłą chorobą zapalną skóry twarzy. Charakteryzuje się nawracającym zaczerwienieniem, uporczywym rumieniem, występowaniem grudek i krost oraz teleangiektazjami. Może ujawnić się w każdym wieku, ale najczęściej dotyczy osób w czwartej dekadzie życia. Patogeneza i patofizjologia trądziku różowatego nie została w pełni poznana, ale za czynniki przyczyniające się do rozwoju choroby uważa się dysfunkcję układu immunologicznego, zakażenie Demodex i promieniowanie ultrafioletowe. W naszej pracy podsumowujemy najnowsze postępy w leczeniu trądziku różowatego, w tym terapie miejscowe i systemowe, terapie światłem i laserem czy terapię iniekcyjną, a także poruszamy temat prawidłowej pielęgnacji skóry i zmianę stylu życia. Sukces terapeutyczny można osiągnąć dzięki prawidłowemu rozpoznaniu zmian i dobrze dobranemu leczeniu. Podejście terapeutyczne do pacjenta z trądzikiem różowatym powinno być holistyczne, aby osiągnąć satysfakcjonujące efekty leczenia.

Trądzik różowaty to przewlekła choroba zapalna skóry objawiająca się szeregiem zmian skórnych takich jak zaczerwienie, rumień, teleangiektazje, grudki i krosty [1]. Choroba częściej dotyczy kobiet i może wystąpić w każdym wieku, ale najczęściej objawia się po 40. roku życia [2]. Patogeneza i patofizjologia trądziku różowatego nie są w pełni poznane i obejmują wpływ czynników genetycznych, czynniki immunologiczne, zaburzenia nerwowo-naczyniowe, mikroorganizmy i czynniki środowiskowe [3]. Obecny patofizjologiczny model trądziku różowatego wskazuje na rozregulowanie układu odpornościowego i jego podatność na nadmierne stany zapalne w połączeniu z neurogenną dysregulacją oraz zewnętrznymi czynnikami wyzwalającymi i zaostrzającymi chorobę [1, 2]. 
Uważa się, że osoby z trądzikiem różowatym mogą mieć wyższą ekspresję i gęstość niespecyficznych kanałów kationowych (receptora waniloid 1 [TRPV-1] i ankyrin 1 [TRPA-1]) na neuronach czuciowych i keratynocytach, które mogą być stymulowane przez czynniki takie jak wysokie i niskie temperatury, intensywne ćwiczenia, przyprawy (kapsaicyna) czy alkohol [2]. Po stymulacji komórki uwalniają wazoaktywne peptydy takie jak substancja P, polipeptyd aktywujący przysadkową cyklazę adenylanową (PACAP), wazoaktywny peptyd jelitowy (VIP) lub peptyd pochodny genu kalcytoniny (CGRP), co może wyjaśniać podstawowe objawy w trądziku różowatym takie jak zaczerwienienie czy utrzymujący się rumień [2]. Aktywność receptorów TRPV1 może wyjaśniać nadwrażliwość i dyskomfort skóry pacjentów z trądzikiem różowatym przy ekspozycji na perfumy lub ekstrakty ziołowe, które mogą być chemicznie podobne do kapsaicyny [3].
W keratynocytach osób z trądzikiem różowatym dochodzi do zwiększonej ekspresji receptora Toll-podobnego 2 (TLR-2), który wyzwala kaskadę zapalnych i wazoaktywnych peptydów, w tym katelicydyn. Katelicydyny zostają przekształcone pod wpływem kalikreiny do aktywnego peptydu LL-37 o właściwościach bakteriobójczych, który pobudza mastocyty, wyzwalając reakcję zapalną i rekrutację neutrocytów. W efekcie produkowane są reakt...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • Roczną prenumeratę kwartalnika "Wiadomości dermatologiczne"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy