Nadpotliwość – aktualne opcje terapeutyczne

Praktyka kliniczna

Nadpotliwość to nadmierne wydzielanie potu. Diagnozę ułatwiają wytyczne Canadian Hyperhidrosis Advisory Committee. Przed rozpoczęciem terapii określa się stopień nasilenia dolegliwości według skali subiektywnej (hyperhidrosis disease severity scale) i obiektywnych badań (test Minora, metoda grawimetryczna). Leczenie zależy od typu nadpotliwości i dzieli się na miejscowe, ogólne i zabiegowe. Preparaty miejscowe – sole glinu i glikopirolan – są lekami pierwszego wyboru. W terapii ogólnej stosuje się głównie leki antycholinergiczne i β-adrenolityczne. Do metod zabiegowych należą: terapia toksyną botulinową, jonoforeza, laseroterapia, zastosowanie mikrofal i ultradźwięków. Jeżeli powyższe metody zawiodą, pozostaje leczenie operacyjne – sympatektomia lub chirurgiczne usunięcie gruczołów potowych.

Zgodnie z definicją nadpotliwość to stan nadmiernie zwiększonego wydzielania potu. W klasyfikacji ICD-10 ta jednostka chorobowa jest oznaczona jako R61 – nadmierne pocenie.
Nadpotliwość może prowadzić do problemów emocjonalnych i społecznych, zaburzeń psychicznych oraz upośledzenia aktywności zawodowej i czynności życia codziennego. Pacjenci z tym schorzeniem zgłaszają trudności w pracy i zmniejszenie produktywności, stratę czasu na postępowanie profilaktyczne i próby leczenia, kłopoty w kontaktach społecznych oraz w relacjach intymnych. Kolejnym możliwym skutkiem nadmiernego wydzielania potu jest wystąpienie innej choroby lub zaostrzenie już istniejącej [1].
Według dostępnych danych częstość występowania nadpotliwości waha się od 0,072% do 16,3% w różnych populacjach. Najczęściej podaje się wartość 5%. Problem w równym stopniu dotyczy kobiet i mężczyzn. Jedynie 27% chorych udaje się z nim do lekarza [2].

POLECAMY

Gruczoły

Gruczoły potowe tworzą największy układ egzokrynny człowieka. Wyróżnia się dwa ich główne typy: gruczoły ekrynowe i gruczoły apokrynowe.

  • Gruczoły ekrynowe są aktywne od narodzin człowieka i znajdują się na całej powierzchni ciała z wyjątkiem zewnętrznego kanału słuchowego, warg, łechtaczki i warg sromowych mniejszych. Wytwarzają wodnistą wydzielinę ważną dla termoregulacji. W ekstremalnych warunkach jest wydzielane nawet 10 l potu w ciągu doby. Proces termoregulacji organizmu jest kontrolowany przez ośrodkowy układ nerwowy w przednim podwzgórzu, skąd sygnały są przekazywane włóknami nerwowymi do zwojów układu współczulnego rdzenia kręgowego, a następnie do ekrynowych gruczołów potowych [3].
  • Gruczoły apokrynowe są obecne w ciele człowieka już po urodzeniu, swoją aktywność osiągają jednak dopiero w okresie dojrzewania. Znajdują się w dołach pachowych, okolicach odbytu i narządów płciowych, wokół pępka, na brodawkach sutkowych, czasami na twarzy. Produkują małe ilości lepkiej, mętnej, białawej cieczy. Funkcja potu apokrynowego może być powiązana z zapachem ciała i feromonami. Nie ma pewności, czy gruczoły apokrynowe znajdują się bezpośrednio pod kontrolą nerwową, czy humoralną.Proporcja między gruczołami apokrynowymi a gruczołami ekrynowymi wynosi 1:1 w dołach pachowych i 1:10 w inn...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • Roczną prenumeratę kwartalnika "Wiadomości dermatologiczne"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy