W obliczu nowoczesnej medycyny – zastosowanie terapii fotodynamicznej w dermatologii

Terapia fotodynamiczna (PDT) reprezentuje nowoczesne podejście we współczesnej medycynie, oferując nieinwazyjną opcję leczenia różnych schorzeń w wielu dziedzinach medycyny. W dermatologii PDT zyskała uznanie ze względu na swoją skuteczność w leczeniu chorób skóry, takich jak rogowacenie słoneczne i niektóre rodzaje raka skóry. Mechanizm PDT polega na miejscowym lub ogólnoustrojowym podaniu związku światłoczułego znanego jako fotouczulacz. Cząsteczki fotouczulacza preferencyjnie gromadzą się w tkankach patologicznych. Po wystawieniu na działanie światła o określonej długości fali fotouczulacz pochłania energię świetlną, co prowadzi do generowania reaktywnych form tlenu i innych cząsteczek cytotoksycznych. Ten miejscowy efekt cytotoksyczny powoduje selektywne niszczenie komórek nieprawidłowych lub nowotworowych i oszczędza zdrowe tkanki. Jedną z kluczowych zalet PDT jest jej stosunkowo dobra tolerancja przez pacjentów, wynikająca z łagodnego charakteru terapii i korzystnych efektów kosmetycznych. W porównaniu z tradycyjnymi terapiami chirurgicznymi lub ogólnoustrojowymi PDT często prowadzi do zmniejszenia skutków ubocznych i krótszego czasu rekonwalescencji, co czyni ją satysfakcjonującą dla pacjentów. Terapia fotodynamiczna nadal ewoluuje i poszerza swoją rolę w różnych dyscyplinach medycznych, ponieważ oferuje wszechstronną i skuteczną metodę leczenia szerokiego zakresu chorób i schorzeń.