Dermatoskopia jest kluczową metodą diagnostyczną w ocenie nowotworów skóry, umożliwiającą trafne rozpoznanie zmian nowotworowych, szczególnie w przypadku raków skóry, takich jak rak podstawnokomórkowy i rak kolczystokomórkowy. Dzięki wysokiej czułości i specyficzności dermatoskopia ułatwia planowanie odpowiedniego leczenia.
Rak podstawnokomórkowy wykazuje różnorodne struktury zależne od podtypu. W odmianie powierzchownej są obserwowane drobne nadżerki, krótkie linijne naczynia i struktury barwnikowe na homogennym tle. Typ guzkowy cechuje się centralnym owrzodzeniem oraz charakterystycznymi naczyniami drzewkowatymi, czasem z obecnością szaroniebieskich gniazd. Niezależnie od podtypu mogą się pojawiać białe, lśniące struktury oraz skupiska licznych żółtych globul.
W przypadku raka kolczystokomórkowego dominującą cechą we wszystkich stadiach zaawansowania jest obecność keratyny. Zmiany in situ mogą prezentować keratynową łuskę i wzorzec truskawki w rogowaceniu słonecznym lub naczynia kłębuszkowate w chorobie Bowena. W inwazyjnych postaciach dominują białe koła oraz naczynia w kształcie spinki do włosów i linie ułożone promieniście wokół czopa rogowego.
Dermatoskopia jest szczególnie istotna we wczesnym wykrywaniu raków skóry, choć należy pamiętać, że pewne struktury mogą występować również w zmianach łagodnych. Znajomość dermatoskopowych cech raków skóry ułatwia różnicowanie innych zmian złośliwych, np. czerniaka lentiginalnego, co dodatkowo wzmacnia czułość i specyficzność diagnostyki dermatoskopowej.
Dział: Metody terapii
Terapia fotodynamiczna (PDT) reprezentuje nowoczesne podejście we współczesnej medycynie, oferując nieinwazyjną opcję leczenia różnych schorzeń w wielu dziedzinach medycyny. W dermatologii PDT zyskała uznanie ze względu na swoją skuteczność w leczeniu chorób skóry, takich jak rogowacenie słoneczne i niektóre rodzaje raka skóry. Mechanizm PDT polega na miejscowym lub ogólnoustrojowym podaniu związku światłoczułego znanego jako fotouczulacz. Cząsteczki fotouczulacza preferencyjnie gromadzą się w tkankach patologicznych. Po wystawieniu na działanie światła o określonej długości fali fotouczulacz pochłania energię świetlną, co prowadzi do generowania reaktywnych form tlenu i innych cząsteczek cytotoksycznych. Ten miejscowy efekt cytotoksyczny powoduje selektywne niszczenie komórek nieprawidłowych lub nowotworowych i oszczędza zdrowe tkanki. Jedną z kluczowych zalet PDT jest jej stosunkowo dobra tolerancja przez pacjentów, wynikająca z łagodnego charakteru terapii i korzystnych efektów kosmetycznych. W porównaniu z tradycyjnymi terapiami chirurgicznymi lub ogólnoustrojowymi PDT często prowadzi do zmniejszenia skutków ubocznych i krótszego czasu rekonwalescencji, co czyni ją satysfakcjonującą dla pacjentów. Terapia fotodynamiczna nadal ewoluuje i poszerza swoją rolę w różnych dyscyplinach medycznych, ponieważ oferuje wszechstronną i skuteczną metodę leczenia szerokiego zakresu chorób i schorzeń.