Różne obrazy kliniczne łuszczycowego zapalenia stawów

Wiadomości dermatologiczne Otwarty dostęp

Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) rozwija się stosunkowo często u chorych na łuszczycę. Należy do grupy chorób reumatycznych określanych jako spondyloartropatie zapalne. Obraz kliniczny choroby jest bardzo zróżnicowany. Zajęcie układu ruchu i skóry może być bardziej lub mniej nasilone. W przebiegu choroby mogą dominować objawy osiowe z zajęciem tylko stawów kręgosłupa, zapalenie pojedynczych stawów, palców, zapalenie przyczepów ścięgnistych bądź postacie naśladujące swoim obrazem reumatoidalne zapalenie stawów. Zmienność obrazu klinicznego powoduje, że ŁZS jest często rozpoznawane 
z dużym opóźnieniem, co skutkuje opóźnieniem rozpoczęcia właściwego leczenia. Łuszczycowemu zapaleniu stawów mogą towarzyszyć inne choroby z grupy zapalnych immunologicznie zależnych (immune-mediated inflammatory diseases – IMIDs), takie jak zapalenie błony naczyniowej oka czy nieswoiste choroby zapalne jelit oraz często zespół metaboliczny z jego powikłaniami. Nowoczesne leczenie ŁZS jest prowadzone zgodnie z zasadami leczenia ukierunkowanego na cel, które obejmują zalecenia niefarmakologiczne i farmakologiczne. Lekarze dysponują już wieloma lekami syntetycznymi i biologicznymi, które w celowany sposób ukierunkowane są na główne zaburzenia immunologiczne identyfikowane w ŁZS. 

Łuszczycowe zapalenie stawów należy do przewlekłych zapalnych chorób stawów określanych jako spondyloartropatie zapalne [1–3]. Rozwija się z różną częstością, w różnych postaciach u chorych na łuszczycę. Według danych epidemiologicznych, jego częstość występowania w przebiegu łuszczycy wynosi 6–41% – średnio ok. 30% [1–4]. Kobiety i mężczyźni chorują na ŁZS z podobną częstością. Obraz kliniczny choroby jest bardzo zróżnicowany. Tym niemniej ŁZS traktuje się jako odrębną jednostkę chorobową o charakterystycznych wspólnych cechach klinicznych [1–5].

U większości chorych objawy skórne choroby pojawiają się przed objawami stawowymi, są też chorzy, u których zmiany skórne i stawowe od początku występują jednocześnie, a u ok. 10–15% pacjentów zmiany stawowe mogą wyprzedzać pojawienie się zmian skórnych. Ocenia się, że ze względu na stwierdzane znaczne opóźnienia w rozpoznaniu zajęcia stawów w przebiegu łuszczycy zależności pomiędzy pojawieniem się zmian skórnych i stawowych mogą być niedowartościowane [2–5].

W przebiegu choroby obserwuje się bardzo szerokie spektrum objawów klinicznych, zmian w badaniach laboratoryjnych i obrazowych, które mają genetyczne powiązania z układem zgodności tkankowej klasy 1 anty
genu HLA-B27. Zmianami chorobowymi mogą być objęte stawy obwodowe i osiowe. Inne występujące typowe objawy ze strony układu mięśniowo- szkieletowego w przebiegu choroby to zapalenie przyczepów ścięgnistych (enthesitis) i zapalenie palców (dactylitis). Na zmienność obrazu chorobowego składa się też częste występowanie u chorych na ŁZS objawów pozastawowych, takich jak zapalenie błony naczyniowej oka, zapalne choroby jelit, pojawianie się w trakcie trwania choroby kolejnych składowych zespołu metabolicznego, takich jak nadwaga, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, węglowodanowe [5–10]. Łuszczycowe zapalenie stawów jest więc odrębnym zespołem chorobowym z wieloma cechami charakterystycznymi IMIDs [6].

POLECAMY


Postacie kliniczne łuszczycowego zapalenia stawów


W przebiegu ŁZS zmianami chorobowymi objęte mogą być stawy obwodowe i osiowe. Zajęcie stawów obwodowych może obejmować asymetrycznie pojedyncze stawy – mówi się wtedy o asymetrycznym oligoarthritis (zajętych jest ≤ 4 stawów asymetrycznie) aż do symetrycznego zajęcia wielu stawów (≥ 5 stawów) – przypominającego reuma...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • Roczną prenumeratę kwartalnika "Wiadomości dermatologiczne"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
  • ...i wiele więcej!

Przypisy