Trądzik pospolity jest jedną z najczęstszych dermatoz okresu dojrzewania. Jego etiopatogeneza jest wieloprzyczynowa, może on występować w rozmaitych lokalizacjach, a rodzaj zmian i obraz kliniczny mogą mieć różne nasilenie. Pomimo wielu metod leczenia w zależności od nasilenia bardzo dużą rolę w postępowaniu terapeutycznym odgrywają dermokosmetyki. W celu optymalnego leczenia trądziku ważne jest, aby zrozumieć, w jaki sposób dostępne produkty wpływające na poprawę jakości skóry mogą być stosowane zarówno ze specyfikami na receptę, jak i bez nich. Dermokosmetyki można zdefiniować jako środki do pielęgnacji skóry zawierające dermatologicznie aktywne składniki, które bezpośrednio wspomagają lub pielęgnują objawy w różnych chorobach skóry. Substancje aktywne zawarte w dermokosmetykach do stosowania w przebiegu trądziku pospolitego mogą być ukierunkowane na poprawę funkcji barierowej skóry, mikrobiomu skóry bądź też wpływać na czynniki patogenetycze i mieć działanie keratolityczne, przeciwzapalne i regulujące wydzielanie łoju. Dermokosmetyki są stosowane jako monoterapia w łagodniejszych postaciach trądziku i w okresach remisji lub jako terapia wspomagająca.
Dział: Dermatologia estetyczna
Blizny potrądzikowe zarówno zanikowe, jak i przerostowe prowadzą do trwałych zmian w strukturze skóry, stanowiąc istotny problem estetyczny i terapeutyczny. Ich obecność często obniża jakość życia pacjentów, wpływając na ich samoocenę i pewność siebie. Leczenie blizn jest wyzwaniem – nawet długotrwałe, złożone terapie nie zawsze przynoszą w pełni satysfakcjonujące efekty. W artykule omówiono dostępne metody leczenia blizn potrądzikowych, ze szczególnym uwzględnieniem zastosowania kwasu hialuronowego w terapii blizn zanikowych typu ice pick, rolling i boxcar. Podkreślono zarówno jego potencjalne korzyści, jak i ograniczenia. Wskazano również na kluczową rolę specjalistów w szybkim wdrażaniu skutecznych strategii terapeutycznych, które mogą minimalizować ryzyko powstawania blizn i poprawiać ich wygląd.
Toksyna botulinowa jest znana z szerokiego zastosowania w medycynie estetycznej. Jej główny mechanizm działania – blokowanie uwalniania acetylocholiny w złączu nerwowo-mięśniowym i hamowanie aktywności wybranych mięśni mimicznych – sprawia, że zabieg z jej użyciem jest najczęściej wykonywaną procedurą estetyczną na świecie. W ostatnich latach odkrycie i zrozumienie kolejnych mechanizmów działania toksyny botulinowej doprowadziło do jej wykorzystania w leczeniu schorzeń z różnych dziedzin medycyny, w tym dermatologii. Celem tego artykułu jest omówienie najczęstszych wskazań do stosowania toksyny botulinowej w dermatologii zarówno estetycznej, jak i klinicznej, ze szczególnym uwzględnieniem dominujących problemów zgłaszanych przez pacjentów, takich jak nadpotliwość, łojotok i rumień.
Łysienie androgenowe (ang. androgenetic alopecia – AGA) stanowi najczęstszą przyczynę utraty włosów zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. W chorobie dochodzi do miniaturyzacji mieszków włosowych w okolicach androgenozależnych u osób predysponowanych genetycznie. W leczeniu choroby zarejestrowano dwa leki: minoksydyl i finasteryd. W ostatnim czasie wzrasta zainteresowanie stosowaniem naturalnych substancji w zapobieganiu wypadaniu włosów o różnej etiologii, w tym AGA. Wiąże się to z tym, iż niektóre osoby mogą chcieć uniknąć opisywanych skutków ubocznych przyjmowanych leków, podczas gdy inne mogą po prostu preferować alternatywne i naturalne metody w terapii schorzeń dermatologicznych. Praca ma na celu przestawienie wybranych dostępnych substancji wspomagających terapię łysienia androgenowego.