Znaczenie i miejsce hydroksyapatytu wapnia wśród współczesnych stymulatorów tkankowych
Zastosowanie stymulatorów tkankowych w ostatnim czasie nabrało dużego znaczenia w dermatologii estetycznej. Ich celem jest poprawa jakości skóry w zakresie takich parametrów, jak napięcie, jędrność, nawilżenie, sprężystość i gładkość [1]. Jednym z popularnych związków stosowanych w tej grupie jest hydroksyapatyt wapnia (CaHA) – składnik, który naturalnie nie występuje w skórze, jednak po podaniu do tkanek wykazuje działanie stymulujące fibroblasty oraz pobudzające neowaskularyzację [2].
POLECAMY
W niniejszym artykule przedstawiono kluczowe informacje dotyczące wskazań do stosowania hydroksyapatytu wapnia jako stymulatora tkankowego, jego mechanizmu działania oraz profilu bezpieczeństwa wraz z osiągalnymi efektami klinicznymi.
Moda na stymulatory tkankowe w ostatnich latach wyraźnie przyćmiła popularność klasycznych wypełniaczy na bazie kwasu hialuronowego (ang. hyaluronic acid – HA). Wynika to w dużej mierze z niekorzystnych, nienaturalnych rezultatów nadmiernej wolumetrii, prowadzących do zatarcia indywidualnych rysów twarzy. Warto jednak podkreślić, że sieciowany kwas hialuronowy nadal pozostaje niezastąpionym narzędziem – o ile stosuje się go świadomie, zgodnie z zasadami anatomii i właściwą techniką iniekcji. Stymulatory tkankowe nie mogą całkowicie zastąpić preparatów wolumetrycznych, ponieważ nie odbudowują utraconej objętości. Różnice w opiniach – od krytyki kwasu hialuronowego po bezrefleksyjne wychwalanie substancji stymulujących podawanych do skóry – wynikają często z niepełnego zrozumienia mechanizmów starzenia się tkanek.
W praktyce klinicznej obie grupy preparatów mają swoje uzasadnione miejsce. Ich przemyślane łączenie, przy zachowaniu odpowiednich wskazań i umiaru, pozwala uzyskać harmonijne i naturalne efekty. Należy pamiętać, że celem terapii nie jest zatrzymanie procesu starzenia, lecz jego spowolnienie, a w medycynie estetycznej więcej nie zawsze oznacza lepiej.
Historia CaHA
Historia zastosowania hydroksyapatytu wapnia w medycynie sięga lat 80. i 90. XX w., kiedy to wykorzystywano go jako materiał kościozastępczy w chirurgii ortopedycznej i stomatologii [3]. Związek ten dzięki swojej biozgodności, zdolności wspierania regeneracji kostnej oraz integracji z...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- Roczną prenumeratę kwartalnika "Wiadomości dermatologiczne"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję
- ...i wiele więcej!
