Autor: Barbara Zegarska

Półpasiec (herpes zoster – HZ) jest chorobą zakaźną spowodowaną reaktywacją wirusa ospy wietrznej i półpaśca (Varicella zoster virus – VZV; ludzki wirus herpes typu 3). Do zakażenia wirusem dochodzi najczęściej w dzieciństwie, w takcie którego stymulowany jest układ odporności komórkowej, co zapobiega dalszemu zakażeniu i reaktywacji. Okres latencji może trwać wiele lat. Do reaktywacji wirusa dochodzi w wyniku zmniejszenia odporności. Prawidłowe i szybkie włączenie odpowiedniego leczenia zapobiega powikłaniom takim jak: wtórna infekcja bakteryjna, neuralgia popółpaścowa (PHZ), bliznowacenie, porażenie nerwów i zapalenie mózgu w przypadku półpaśca rozsianego. Najczęstszymi lekami stosowanymi w leczeniu HZ są konwencjonalne leki przeciwwirusowe i leki przeciwbólowe. Prawidłowa profilaktyka powinna się opierać na stosowaniu szczepień.

Menopauza to naturalny, ale szczególny etap w życiu kobiety, który średnio zaczyna się około 50. roku życia i prowadzi do znacznych niekorzystnych zmian również  w skórze, które nakładają się na objawy starzenia chronologicznego i fotostarzenia. Skóra jest sucha, cienka, traci napięcie i jędrność, zmarszczki stają się bardziej widoczne, pogłębiają się bruzdy i pojawiają się liczne przebarwienia. W tym okresie niezmiernie ważna jest codzienna prawidłowa pielęgnacja skóry, która może w znacznym stopniu zmniejszyć niekorzystne efekty kliniczne starzenia. Musimy ją z jednej strony chronić przed niekorzystnym działaniem ekspozomu, ale również odpowiednio poprawiać barierę naskórkową, zmniejszać TEWL, odpowiednio nawilżać, nadawać blask skórze, niwelować przebarwienia oraz pobudzać naskórek i skórę właściwą do prawidłowej odnowy. Nieodzowne jest stosowanie fotoprotekcji i dermokosmetyków z substancjami aktywnymi, takimi jak: antyoksydanty, witamina C, E, PP madekasozyd, proxylan, retinol,  kwas hialuronowy, które poprawią jakość skóry.  

Trądzik zwyczajny jest najczęstszą i przewlekłą dermatozą dotyczącą ponad 85% populacji w okresie dojrzewania. Największe nasilenie zmian występuje u kobiet w 14.–17., a u mężczyzn 16.–19. roku życia. Coraz częściej obserwuje się również typowe zmiany u pacjentów powyżej 25. roku życia, przy czym zmiany częściej dotyczą kobiet, mogą mieć różne nasilenie i przebieg. W większości wszystkich przypadków trądziku zwyczajnego pacjenci mają zmiany o charakterze łagodnym, które nie wymagają leczenia tylko odpowiedniej pielęgnacji. Natomiast u 15% pacjentów występuje postać ciężka, która ustępuje z pozostawieniem blizn i przebarwień. W zależności od stopnia nasilenia zmian stosuje się różne metody terapeutyczne. Terapia powinna obejmować nie tylko samo leczenie farmakologiczne, lecz także edukację pacjenta, zabiegi dermatologii estetycznej oraz odpowiednią codzienną pielęgnację. W przypadku łagodnego i umiarkowanego nasilenia stosuje się terapię miejscową polegającą na stosowaniu kombinacji miejscowego retinoidu, antybiotyku i nadtlenku benzoilu, natomiast leczenie trądziku od umiarkowanego do ciężkiego wymaga doustnej antybiotykoterapii lub izotretynoiny, a u kobiet często zastosowania hormonalnej antykoncepcji.