Atopowe zapalenie skóry (AZS) to przewlekła, nawrotowa dermatoza zapalna o szerokim rozpowszechnieniu w populacji ogólnej. Patogeneza AZS obejmuje czynniki genetyczne oraz środowiskowe, które odpowiadają za rozwój stanu zapalnego skóry mediowanego przez heterogenny profil cytokin prozapalnych. Pogłębienie wiedzy w zakresie immunopatogenezy AZS umożliwiło opracowanie nowych preparatów, które zrewolucjonizowały terapię tej jednostki chorobowej. Jedną z nowoczesnych grup leków wykorzystywanych w AZS są obok leków biologicznych małocząsteczkowe inhibitory kinaz janusowych (ang. Janus kinase inhibitors – JAK-i). Ich działanie polega na blokowaniu przekaźnictwa sygnału od receptora błonowego do jądra komórkowego z następowym ograniczeniem ekspresji cytokin prozapalnych. Plejotropowe działanie inhibitorów JAK umożliwia uzyskanie istotnej poprawy klinicznej również u pacjentów opornych na inne metody leczenia. W artykule zostaną omówione doustne oraz miejscowe preparaty inhibitorów JAK już dopuszczone do stosowania lub znajdujące się na zaawansowanym etapie rejestracji bądź badań klinicznych.
Autor: Leszek Blicharz
dr n. med.
Atopowe zapalenie skóry jest przewlekłą, nawrotową dermatozą zapalną charakteryzującą się silnym świądem. Częstość jej występowania w populacji wynosi 1,5–9% w zależności od grupy wiekowej, u 20% pacjentów choroba utrzyma się do wieku dorosłego. Leczenie atopowego zapalenia skóry wymaga systematycznego postępowania. Edukacja i codzienna pielęgnacja skóry stanowią podstawę prewencji zaostrzeń. W łagodnym nasileniu choroby pielęgnacja powinna być uzupełniona leczeniem miejscowym. W przypadkach umiarkowanych i ciężkich stosuje się fototerapię i leczenie systemowe. Skuteczne leczenie atopowego zapalenia skóry pozytywnie wpływa na jakość życia chorych oraz poprawę ich zawodowego i społecznego funkcjonowania.