Łysienie androgenowe kobiet (FPHL) jest najczęstszą przyczyną utraty włosów ze skóry owłosionej głowy. Częstość jego występowania wzrasta wraz z wiekiem. Pomimo dużego rozpowszechnienia etiopatogeneza FPHL nie została dotychczas w pełni wyjaśniona, a możliwości terapeutyczne są znacznie ograniczone. Poza klasycznym modelem wpływu zwiększonego stężenia androgenów, nadmiernej wrażliwości receptorów na ich prawidłowe stężenie oraz predyspozycji genetycznych poszukiwane są inne przyczyny utraty włosów. Jako jedną z nich wymienia się proces mikrozapalenia mieszków włosowych, które jest uważane za negatywny czynnik rokowniczy. Wydaje się, że kompleksowa terapia łysienia powinna obejmować zarówno aspekt androgenozależny, jak i aspekt przeciwzapalny. Obecnie jedynym zarejestrowanym lekiem stosowanym w FPHL jest minoksydyl. W terapii off-label bywają stosowane również finasteryd oraz spironolakton, jednak z uwagi na ich potencjalne działania niepożądane nieustannie trwają poszukiwania innych, równie skutecznych terapii o akceptowalnym profilu bezpieczeństwa. Coraz częściej stosuje się preparaty roślinne, pośród których skutecznością blokowania 5-alfa-reduktazy wykazały się wyciągi z palmy sabałowej (Serenoa repens) oraz śliwy afrykańskiej (Pygeum africanum). Dostępne dane literaturowe skłaniają do stwierdzenia, że zastosowanie fitoterapii może być wartościową alternatywą dla terapii konwencjonalnej FPHL.