Grzybice są schorzeniami bardzo często spotykanymi w praktyce dermatologicznej. Szacuje się, że ok. 25% populacji ogólnej jest dotkniętych rozmaitymi infekcjami grzybiczymi, a dominującym gatunkiem je wywołującym jest Trichophyton rubrum [1, 2]. Chorobotwórcze grzyby wywołują w większości powierzchniowe infekcje, które dotyczą zrogowaciałych substratów takich jak skóra, paznokcie, włosy. Pomimo dużej ich powszechności prawidłowe rozpoznanie i diagnoza bywają trudne. Morfologia zmian skórnych jest zwykle niejednoznaczna i może przypominać szereg odmiennych dermatoz zapalnych. Ich wygląd nierzadko ulega zmianie, zwłaszcza w wyniku szeroko stosowanej miejscowej terapii preparatami glikokortykosteroidowymi (mGKS), niejednokrotnie o złożonym składzie (mGKS + antybiotyk + lek przeciwgrzybiczy). Jak trudna i żmudna potrafi być diagnostyka rozsianych zmian skórnych obserwowanych w przypadku grzybicy skóry gładkiej, obrazuje przedstawiony w artykule opis przypadku. Zarówno relatywnie długi okres utrzymywania się zmian skórnych, mylne i niejednoznaczne wyniki badań diagnostycznych, jak i konieczność wdrożenia terapii immunosupresyjnej spowodowały, że przypadek ten stanowi przykład bardzo trudnej sytuacji klinicznej, z którą można się spotkać w codziennej praktyce dermatologicznej.