U pacjentów z łuszczycą występuje zwiększone ryzyko rozwoju niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby (non-alcoholic fatty liver disease – NAFLD) w porównaniu z populacją ogólną. Obydwie choroby mają wspólne szlaki immunologiczne i towarzyszą im podobne choroby metaboliczne, m.in. insulinooporność. Z uwagi na częste współwystępowanie tych chorób pacjenci z łuszczycą powinni być poddawani badaniom przesiewowym pod kątem występowania NAFLD. Potwierdzenie rozpoznania NAFLD u chorego z łuszczycą niesie ze sobą pewne istotne implikacje terapeutyczne. Z jednej strony należy wdrożyć postępowanie nastawione na poprawę wydolności wątroby, jak m.in. zmiana stylu życia z redukcją masy ciała, zastosowaniem odpowiedniej diety, wprowdzeniem aktywności fizycznej i limitu spożycia alkoholu. Ważne jest leczenie towarzyszącej aterogennej dyslipidemii, cukrzycy czy oporności na insulinę, aby nie pogłębiać dysfunkcji wątroby. Z drugiej strony należy zwrócić uwagę na stosowane w łuszczycy leki, które mogą mieć wpływ hapatotoksyczny. Dotyczy to zwłaszcza leków ogólnoustrojowych starszej generacji, jak metotreksat, cyklosporyna oraz acytretyna, które w dalszym ciągu są szeroko stosowane.