Miejscowe leki przeciwbakteryjne są powszechnie stosowane w leczeniu pierwotnych zakażeń skóry (liszajec zakaźny, zapalenie mieszków włosowych, czyraki) oraz w leczeniu lub zapobieganiu infekcjom po drobnych skaleczeniach, oparzeniach i w ranach chirurgicznych, a jednym z najczęściej stosowanych antybiotyków jest mupirocyna. Do pożądanych cech antybiotyków do stosowania miejscowego zaliczają się: szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, niskie ryzyko indukcji lekooporności oraz rzadkie wywoływanie reakcji nadwrażliwości. Mupirocyna jest bardzo skutecznym antybiotykiem w terapii miejscowej, o silnym działaniu bakteriobójczym w stosunku do gronkowców i paciorkowców, czyli patogenów odpowiedzialnych za rozwój najczęstszych infekcji skórnych. Mechanizm jej działania polega na hamowaniu syntezy białek i RNA bakterii, co przekłada się na powolne tempo powstawania szczepów gronkowców opornych na lek oraz brak występowania krzyżowej oporności z innymi antybiotykami.