Kobieta 40-letnia zgłosiła się do dermatologa z powodu czerwonych wykwitów guzkowych w obrębie podudzi. Od kilku miesięcy pacjentka obserwowała wysiew nowych zmian, początkowo była leczona doksycykliną. W związku z brakiem poprawy po leczeniu pobrano wycinek ze zmiany skórnej – obraz mikroskopowy odpowiadał zmianie o charakterze pseudolymphoma. Pacjentka przybyła ponownie do poradni dermatologicznej celem ustalenia dalszego postępowania. W trakcie wywiadu wspomniała, iż przed 10 laty przebyła chłoniaka grudkowego, który po leczeniu pozostawał w remisji, a prowadzący onkolog negował związek guzków w obrębie skóry z przebytym nowotworem. Zadecydowano o natychmiastowym pobraniu kolejnego wycinka. W badanym materiale obraz morfologiczny i profil immunohistochemiczny wskazywał na naciek komórek chłoniaka grudkowego G2.
Pierwotne chłoniaki grudkowe są częstymi nowotworami wywodzącymi się limfocytów B. Wtórne zajęcie skóry przez chłoniaka grudkowego jest rzadkie i zwykle świadczy o transformacji do bardziej agresywnego typu chłoniaka. Rozrost rzekomochłoniakowy (pseudolymphoma) charakteryzuje się odczynowym rozrostem limfocytów i łagodnym przebiegiem. U opisywanej pacjentki mimo niepozornej morfologii zmian skórnych oraz potencjalnie pozytywnie rokowniczego rozpoznania pseudolymphoma z uwagi na wywiad chłoniaka i brak ekspozycji na możliwe przyczyny pseudolymphoma wskazane było pogłębienie diagnostyki, co umożliwiło postawienie właściwej diagnozy o gorszej prognozie. Gdy wynik biopsji nie koresponduje z obrazem klinicznym lub wywiad chorego jest obciążony, niezbędna jest czujność.