Zastosowanie risankizumabu w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej łuszczycy plackowatej

Łuszczyca

Łuszczyca jest przewlekłą autoimmunologiczną chorobą zapalną o złożonej etiologii, wynikającą z kombinacji predyspozycji genetycznych oraz wyzwalaczy środowiskowych, która dotyka ok. 2–3% ludzi na całym świecie. Występuje z taką samą częstością u kobiet i mężczyzn, rzadziej dotyczy dzieci [1]. Łuszczyca w znacznym stopniu wpływa na jakość życia pacjenta, jego zdrowie psychiczne oraz pracę zawodową. 

Rozwój łuszczycowego zapalenia stawów (ŁZS) obserwuje się u 30% pacjentów w trakcie trwania choroby [2, 3]. 

Łuszczyca współistnieje również z innymi schorzeniami, takimi jak insulinooporność, otyłość, dyslipidemia, miażdżyca, zespół metaboliczny, choroby sercowo-naczyniowe, choroby nowotworowe oraz depresja, stąd często podkreśla się jej ogólnoustrojowy charakter [4–8]. 

Łuszczyca może towarzyszyć innym chorobom autozapalnym, w tym zapalnym chorobom jelit, które w tej grupie chorych obserwuje się czterokrotnie częściej [9].

Istnieje wiele manifestacji łuszczycy. Najbardziej powszechną, występującą u 80–90% pacjentów, jest łuszczyca plackowata. Charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem, z okresami zaostrzeń i remisji. Klasycznie zmiany w jej przebiegu są prezentowane jako dobrze odgraniczone rumieniowe grudki pokryte srebrzystą łuską. Grudki mogą zlewać się ze sobą, tworząc blaszki. Typową lokalizacją zmian łuszczycowych są tułów, powierzchnie wyprostne kończyn i skóra owłosiona głowy. 

Inne manifestacje łuszczycy to postaci: 

• kropelkowa, 
• erytrodermiczna, 
• krostkowa, 
• odwrócona, 
• łuszczyca dłoni i podeszew [10].
   

Aktywną łuszczycę charakteryzuje obecność objawu Köbnera. Polega on na pojawianiu się nowych wykwitów w miejscu urazu po mniej więcej 8–14 dniach. Rozpoznanie kliniczne choroby ułatwiają objaw świecy stearynowej (pojawienie się lśniącej powierzchni po zdrapaniu łusek) i objaw Auspitza (punkcikowe krwawienie po usunięciu ostatniej łuski). 

Łuszczyca odwrócona zajmuje okolice fałdów skórnych pach, pachwin, narządów płciowych, wpływając znacząco na jakość życia pacjenta. 

Łuszczyca kropelkowa pojawia się najczęściej u młodszych chorych. Charakteryzuje się licznymi, drobnymi grudkami pokrytymi łuską. Około 66% nowych przypadków łuszczycy kropelkowej jest poprzedzone infekcją górnych dróg oddechowych [11]. 

Postać erytrodermiczna jest bardzo ciężką postacią łuszczycy, zajmującą powyżej 90% powierzchni ciała. 

Inną, rzadszą postacią jest łuszczyca krostkowa. Charakteryzuje się rumieniowymi zmianami oraz jałowymi krostami. Wyróżnia się jej postać uogólnioną, będącą jedną z najcięższych postaci łuszczycy, która może stanowić zagrożenie dla życia pacjenta. Wśród czynników ją wywołujących wymienia się szybkie odstawienie glikokortykosteroidów systemowych, hipokalcemię, ciążę lub infekcję. Łuszczyca krostkowa ograniczona może występować jako łuszczyca krostkowa dłoni i...